محلی

بار دیگر یکی از پیشکسوتان محله مان « مرحوم مغفور شادروان حاج رمضانعلی اسماعیل آزاد » با مرگی , عبرت اموز دار فانی را وداع کرد و بسوی حق شتافت  . گمان مان این است که او شبی مقدس و با ارزش

( در تاریکی جمعه شب 12 ربیع الاول « 10 آذر 1396 » )

دعوت حق را لبیک گفت و نقطه بر زندگی اش گذاشت و سپس

 اقوام ، آشنایان و دوستان یکی پس از دیگری شنیده اند ، کسی کف نزد و شادی ننمود !! همه خیلی زود به زمزمه ی « إنّا لِلّه و إنّا إلیهِ راجِعونَ » بر آمدند و بر سوگواری خود تلنگری زدند .

مرحوم مغفور حاج رمضانعلی اسماعیل آزاد خیلی زود ، همان اوایل پیروزی انقلاب و جنگ تحمیلی با از دست دادن فرزند رشید خود « رضا معروف به تختی » در صف سوگواری خانواده ی شهدا نشست و هرسال به مناسبت سالگرد شهید محمد رضا و همراهان شهیدش ، یکی از بانیان مراسم بسیار فعال درگردهمایی مردمان محله می شد .

او ، مردی آرام ، اهل مسجد و منبر ، و عضو فعال هیئت امنای مسجد بزرگ نوبیجار بود و همانند دیگرمردمان شریف محله و حومه با تمام مشکلات و سخت های زندگی دست و پنجه نرم کرد و برای حفظ و آبروی محل و حومه به مناسبت های مختلف جزو یکی از زحمتکشان بود که چراغ تجمع محلی را روشن نگه میداشت .

روحش شاد ، یادش گرامی و ماندگار باد

از طرف جمع خانواده استوار ، اسماعیل آزاد ، گلشاهی

ب.ن:

ناگهان چه زود یک سال  هم تمام میشود :