تقدیم ...

علَم دار سرود ، شعر ، نقاشی می تو

زمان دار روزها و شب های منی تو

مرا با تو ای افسانه زیبا

ز خاطرات کهنه و شعرهای نو

زمانهای بسیار آشنایست

که زندگی هم

عشق است

و

فرصتی کوتاه

تا

ببالی ، بیابی ، بدانی ، بیندیشی ، بفهمی و

زیبا بنگری

در نهایت

بمانی در خاطره اتم تو

گرچه

زمین تا آسمان فاصله باشد ما را ز هم ای یار دلبندم

که » افسانه » عشق است نامت و فامیل

ز

احمد دارد یک یایی « ی »

گمانم

ریشه در « احمد بنام آن نبی » دارد بر جانم 

گمان تر

عشق مان را

 ز نخ با سوزنی از « آدم » و « حوا » دوختند ...

که

پنج شنبه رسد ، ما باشیم به تاریکی باز حاضر

و تو گویی

1-   2- « اون یک نفر برام خیلی عزیزه »

2-  1- « همه جا دارمت ...

تو خیالم ...

تو رویاهام ...

تو قلبم ...

همه جا

جز کنارم ... »