پدر

پــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدر  

19 سال پیش ، 18 اسفند ماه 1376 بندر ترکمن بودم . خبر رسید شیر مردی موتور سوار ، آب سواری جسور و متدیین ، بزرگ مردی جدی و قوی ، میانجی گر حل و فصل اختلاف نظر های محلات همجوار ، کد خدای زمان ، پیشرو و بانی دسته جات و گروه های محلی  ، مبانی آبادی و عمران ، پیشرو جهاد نفسانی ، تلاشگر و زحمت کش منحصر بفرد ، با وقار و سنگین ، صابر و با اخلاق ، کوشا و زیرک ، قوی با پشتکارغیر قابل وصف ، سردار اتحاد و یکپارچگی محلات ، و ... و ... و ...  در مسیر جاده اصلی آستانه اشرفیه به لاهیجان در یک سانحه رانندگی چنان به آسفالت کوبیده  و از رو آسفالت کشیده شد که ضمن شکستگی های فراوان اعضای بدنش ، بیهوش شده است !! و در همان حال و احوال بیهوشی علی الرغم تلاش بی وقفه در بیمارستان های 22 بهمن لاهیجان و پورسینا شهرستان رشت جان را به جان آفرین بدون اجازه دادن هیچگونه خدمت و خدمتگذاری به استخوان های شکسته شده اش و روح بزرگش به دیگران و نزدیکان ، علی الرغم آماده گی همه و همه ی آنان در بالینش ، با رشادت و بزرگواری خاص خود تسلیم نمود .

روحت شاد پدر