صِله و رحِم

کُلُّ نفسٍ ذائقةُ الموتِ . . .

از شمارِ دو چشم یک تن کم

وز شمارِ خِــــرد هزاران بیش

زنده یاد مرحوم رضوانی در خانواده ای مذهبی و کشاورز ، در روستای نوبیجار دیده به جهان گشود .

 پدرشان حاج عبدالله ، از چهره های اهل مطالعه و دارای افکارو اندیشه ای بالاتر از مغازه و شب نشینی های محله بوده است . 

مرحوم حاج محمدرضارضوانی نژاد اولین تعالیم را پیش پدر بزرگوارش و سپس به مکتب خانهء قدیم برای ادامهء تحصیل می رود و بعدازآن به حوزهء علمیهء قم رفته ودرآنجا به تحصیل علوم دینی می پردازد وتا مدارج عالی طی می کند . . .

زندگی ایشان دارای ابعاد وسیع و گسترده ایست ، از جمله ؛

 بُعدِ فرهنگی ، کشاورزی ، علمی  و ایجاد تفاهم و دوستی و . . .

 ۱-  دربُعد فرهنگی ؛ وی از فرهنگیان فرهیخته درتهران بزرگ است که در علوم معارف اسلامی و دینی و ادبیات فارسی و عرب  مشغول به تدریس می شود . او آنقدر مجذوب شغل و حرفه اش بوده که در هر مکان و زمانی قرار می گرفت ، در مقابل مخاطبان خود ، طوری برخورد می نمود که گویی ؛ به تعلیم و تعلم پرداخته است . 

۲- در بُعد کشاورزی ؛ همانگونه که در کار فرهنگی جِدٓی و مصمّم بوده ، در زمانیکه توان و قدرت جسمی به او اجازه می داده به امورات کشاورزی می پرداخته است . و هیچ در این زمینه مضایقه نمی کرد.

۳- در بُعد علمی ؛ حق این بوده که مرحوم رضوانی را باید در زمان حیاتش به عنوان چهره ای ماندگار از نظر علمی و معرفتی تجلیل می کردیم . زیرا آثار قلمی شان واقعاً قابل تأمل است از اینکه وی جِدّاً شیفته و عاشق أهل بیت (ع) بوده و در این راستا هم سه کتاب چاپی شان به نام های ؛ در رثای إمام علی (ع) و إمام زمان (ع) و نهضت إمام حسین (ع) به یادگار مانده است .  مقامات علمی و معرفتی شان به اندازه ای است که در این اندک نوشتار و زمان نمی گنجد . . . و فقط می توان با یک پرسش إنکاری قرآن کریم ، پاسخ آنرا گفت ؛ « هل یستوی الٌذین یعلمون و الّذین لایعلمون » ؟ / آیا کسانی که می دانند با کسانی که نمی دانند ، برابرند ؟!  مطمئناٌ اینطور نخواهد بود . . .

۴-  در ایجاد تفاهم و دوستی ؛ ایشان از جمله کسانی بوده که در کُلّ خانواده با برقراری صِله و رحِم ، صمیمیت و محبت را در میان آنها تقسیم می نمود و در اندک زمانی که به شهرو روستای خود برمی گشت ، برخود فرض می دانست که پیش همهء أقوام و نزدیکان ، حتی یک لحظه هم شده  برود و از آنها جویای حال و احوال نماید . . . و این صمیمیت و دوستی در جمع خانوادگی اش به وضوح دیده می شود . ( تمامی فرزندان و نوّه ها و آقا دامادها و عروس خانم هایش طوری به کعبهء دلش حلقه می زنند ، که گویی حاجت می خواهند ) . . .

 حاج محمد رضا رضوانی نژاد در اواخر عمر خود به بیماری که مبتلا شد ، همه درباره اش نگران بودند ، إلّا خود . چونانکه در دوران سخت بیماری هیچگاه آخ نگفت . و با آرامش و سکوت معناداری در کنار عیادت کنندگان و بستگان می نشست و می ایستاد که در واقع مصداق جِدّی آیهء

« یا أیّتها النّفسُ المُطمئنّه » . . . بوده است . 

                                                                خدایش رحمت کناد. 

جمیع خانواده اسماعیل آزاد و استوار